10 november 2012 : moraal Vs. CIDP : 0-1
by filiprabaut
Gisteren en vandaag fysieke toestand weer een serieus stuk achteruit gegaan. Momenteel kan ik niet meer zonder pijnstilling, ook mentaal gaat het niet goed. De vragen komen weer naar boven : wat moet er nog komen, zal ik nog kunnen lopen of zal ik in een rolstoel eindigen, blijf redelijk of zal het op en neer blijven gaan , zal de ziekte snel evolueren of verloopt het zeer traag, wat met mijn werk, welk werk, zal ik ooit nog kunnen werken,blijf ik enkel last hebben met mijn benen of wordt mijn rug ook erger, wat met mijn armen,…. er komt geen einde aan de vragen. Het is gewoon lastig niet te weten hoe de toekomst eruit zal zien en op geen enkele vraag een antwoord te krijgen. Eén ding is zeker, een kans op genezing bestaat er niet. Momenteel zijn ze hooguit in staat om de symptomen van de ziekte in toom te houden en het hangt er dan nog vanaf welk type van de ziekte je hebt. Het probleem is gewoon dat er nog veel te weinig onderzoek gebeurd naar dit soort weinig voorkomende ziektes. Och ja, langs de andere kant heeft iedereen wel zijn deeltje tegenslag, alhoewel dat van de ene toch heel wat zwaarder valt dan van de andere. Denk maar aan mensen met een mentale handicap of kinderen die dood gaan van de honger. Door in deze situatie te zitten ben ik de laatste maanden met heel wat zieke mensen in contact gekomen, en…weet je : er zijn altijd mensen die nog in een slechtere situatie zitten hoor! Ik denk dat de beste manier om met een situatie van tegenslag om de gaan is, eens kijken hoeveel mensen het nog slechter hebben dan jezelf. Misschien ben ik mezelf nu gewoon wat moed aan het inpraten… Als je in een goede gezondheid verkeerd sta je daar toch minder bij stil hoor! Men zegt altijd dat je van een tegenslag sterker wordt, maar daar ben ik nu toch echt niet zo zeker meer over. Ik denk dat het gewoon een kwestie is van u neer te leren leggen bij de situatie en uw leven zo aan te passen dat je toekomst hebt die zo kwalitatief mogelijk is. Gelukkig ben ik iemand die al altijd enorm van zijn leven heeft geprofiteerd, een “bon vivant” dat ze zeggen. Mocht het in de toekomst zo blijken dat ik mijn leven verder moet zetten met een beperking, dan nog zal ik met dezelfde levensvreugd mijn leven verder zetten.
Willem Geldof 